|
در این خانه ی متروکه ی ویران را کسی دیگر نمی کوبد
کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم
و من چون شمع می سوزم
و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند
و من گریان و نالانم
و من تنهای تنهایم
درون کلبه ی خاموش خویش اما
کسی حال من غمگین نمی پرسد
و من دریای پر اشکم که طوفانی به دل دارم
درون سینه پر جوش خویش ، اما
کسی حال من تنها نمی پرسد
و من چون تک درخت زرد پاییزم
که هر دم با نسیمی می شود برگی جدا از او
و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند
نظرات شما عزیزان:
ساعت20:21---21 فروردين 1392
سماااااااااااال خوووپین؟حداقل آپ بشین دلمون نسوزه باوا .فداتون عمویی و عمه ای  سلام : چشم عمو جان ولی کلی آب دیت شدیم ها !!!!!
|
